คืนนั้นมีเธอซบอิงอกฉัน ออเซาะอ้อนคำรำพัน เสกสรรเอ่ยคำปลอบใจ
จวบจนฟ้าสาง สว่างไป แว่วเสียงสำเนียงนกไพร กล่อมให้นวลน้องนิทรา
..มีรักเคียงใจฤทัยสุขสันต์ ชวนชี้ให้ชมดวงจันทร์ คืนนั้นสุขล้ำอุรา
แจ่มจันทร์นั้นงาม อร่ามตา ข้าชมภิรมย์น้องข้า ขวัญสุดาหนุนตักแทนหมอน
..คืนนี้คืนนั้น ผิดกันไป ข้าเปล่าเปลี่ยวใจ ใครพาน้องข้า จากจร
เจ็บแค้นเคืองใย จึงตัดรอน เคยรักเคยวอน รำพัน หรือใจเจ้านั้นเป็นอื่น
..คืนนี้มองจันทร์ไม่งามผ่องใส คนรักกันเพียงดวงใจ เคยหมายฝากไว้ ยั่งยืน
ข้าคอยขวัญตา ทุกค่ำคืน ข้านอนฝันยังสะอื้น ทุกวันคืนครวญคร่ำ คอยหา
..คืนนี้คืนนั้น ผิดกันไป ข้าเปล่าเปลี่ยวใจ ใครพาน้องข้า จากจร
เจ็บแค้นเคืองใย จึงตัดรอน เคยรักเคยวอน รำพัน หรือใจเจ้านั้นเป็นอื่น
..คืนนี้มองจันทร์ไม่งามผ่องใส คนรักกันเพียงดวงใจ เคยหมายฝากไว้ยั่งยืน
ข้าคอยขวัญตาทุกค่ำคืน ข้านอนฝันยังสะอื้น ทุกวันคืนครวญคร่ำ คอยหา..
No comments:
Post a Comment